Ik woon op 3 mei een Caribische conferentie bij van Unesco over de media en persvrijheid. Het is internationale dag van de persvrijheid of zo. Moest wat moeite voor doen, maar ik ben dankbaar dat ik van de organisatie erbij mag zijn. De ex hoogste regionale baas van Unesco dr. Boafo is aanwezig en de Secteratis Generaal van de Unesco spreekt via internet. De eerste vraag is waar zijn de locals? Sommigen zijn hier. Anderen zijn laat. Het illustreert allemaal de crisis ook in de media.

Het gaat om vrijheid. Curacao is sinds 101010 een semi-dictatuur. Er is geen vrijheid. Pers is slaaf van het geld en de politiek. Het is instrument van onderdrukking. Mensen met een mening worden in de pers afgemaakt, al Dan niet na een valse aangifte bij het Openbaar Ministerie. daarna kan de persoon jaren procederen om zijn naam te zuiveren. Wat een ironie. We zitten in de dictatuur van Curaçao. Daar heb je de minister van Onderwijs en haar SG. Meer belangstelling voor verpakking dan inhoud. Zo gaat het meestal met politieke benoemingen.

Moet denken aan de drie pogingen om een bachelor opleiding media te starten. Is altijd tegen gewerkt en had onvoldoende belangstelling.

Een journalist post het Unesco logo Facebook. Maar hij is niet aanwezig op de conferentie.

De lokale spreker neemt het woord en vertelt hoe de pers wordt mishandeld. Wat irronisch.

Voor de koffie is het dringen voor de groepsfoto. Tijdens de koffie spreek ik de lokale vertegenwoordiger van de pers. Hij vertelt dat een goed rapport aan het lezen is dat ik heb geschreven. Dat hij benoemt is in een commissie die gaat praten over het Koninkrijk. Hij heeft geen belangstelling in wat ik doe.

Na de pauze is hij in het panel en heeft het over hoe de pers zich laat gebruik een voor defamatie. Maar dan defamatie van de pers en niet van defamatie door de pers. ik krijg er tranen. Dan vertelt hij toch dat de pers zich laat gebruiken om anderen te defameren. Dan vertelt hij hoe de politie vijf journalisten de afgelopen tijd zijn gearresteerd. Maar hadden ze maar opleiding, dan wisten ze mogelijk te grenzen, want zelf de persvrijheid kent grenzen. Maar over hoe hij en zijn pers sinds 101010 systematisch intellectuelen kapot hebben gemaakt, brodeloos en een anti-intellectuel klimaat hebben geschapen en in stand houden heeft hij helemaal verdrongen. Ik kom tot de conclusie dat de pers har rol uitgespeeld. Lang leve het blog een en de social media. Maar het is nog een lange weg.

In de discussie lijkt dat het Caribisch gebied dat het gebied homogeen is. Dat overal hetzelfde is. Dat we allemaal zelfde problemen met de dezelfde odor zaken en gevolgen. Er zijn tenminste vier varianten: Angelsakisch, Spaans, Frans en Nederlands. En laat ik de Amerikaanse invloed niet vergeten.

De rest van de ochtend gaat een panel over defamatie. Vraag me af of de lokale vertegenwoordiger zich realiseert hoe hij zich daaraan schuldig heeft gemaakt. Hij is toevallig al vertrokken. Nee, hij is er nog. Het gaat allemaal om kennissen en niet om kennis. Mijn ouders hadden dat niet in de gaten toen ze mij hebben opgevoed of het was toen anders.