Om van 2.0 naar Curaçao 3.0 te komen is leiderschap nodig.  Ik heb het dus niet over een leider. Leiderschap heeft o.a. te maken met onderlinge relatie in een groep.  Afhankelijk van de situatie vervullen een of meerdere personen het leiderschap. 

De aflopen jaren heb ik meerdere malen onderzoek gedaan naar het leiderschap op Curaçao. De conclusie was steeds dat er is een leiderschapscrisis is: het leiderschap is versnipperd, er is geen (gezamelijke) visie, gericht op het eigenbelang en groepsbelangen, de korte termijn, probleemgericht en niet gericht op oplossingen, en niet in staat om het tij te keren.  Het leiderschap is de afgelopen tien jaar jonger geworden, maar de overige kenmerken zijn gelijk gebleven of extremer geworden. Hoe is dat zo gekomen?  Het slechte voorbeeld dat is gegeven in de loop der jaren.

Wat Curaçao nodig heeft is, dienend leiderschap: It begins with the natural feeling that one wants to serve, to serve first. Then conscious choice brings one to aspire to lead. That person is sharply different from one who is leader first, perhaps because of the need to assuage an unusual power drive or to acquire material possessions…The leader-first and the servant-first are two extreme types. Between them there are shadings and blends that are part of the infinite variety of human nature. 

Maar hoe komen we aan dergelijk leiderschap? Deze moeten ontwikkeld worden en zij moeten opstaan. Ze moeten veel lezen, refelecteren en mentoren uitzoeken. En blijven leren.